Sabado, Disyembre 28, 2013
Miyerkules, Disyembre 25, 2013
Miyerkules, Pebrero 13, 2013
Ako Na Naging Pusong Bato
Hindi ko alam kong papaano ko umpisahan ito,pero wag nyo nang pansinin ang pamagat ng blogs kong ..itoy daan lang upang maibsan ang sakit at batong nakadagan sa dibdib ko..buhay pa naman ako at yon ang importante..
yon bang taong lubos na nagmamahal ng mahabang panahon at taos pusong nagsisilbi sa taong mahal mo,at pagkalipas ng mahabang panahon kung kailan ang taong umabot na sa katanghaliang tapat doon mo lang malaman na ang taong mahal mo ay taksil pa sa demonyo..
Sa bagay sanay na ako ng ganito,sa una lang masakit,pero sang sakit na yon ay unti tuning nawawala at mapapalitan ng galit at puot,at sa habang tumatagal wala ka nang pakiramdam at pakialam in short manhid na kasi matagal ng nakababad sa suka yong puso mo..Pakk!! pesting lamok na yon ang sakit mangagat..and kati pa..
Sa sitwasyon ng puso ko ngayon lalo na Valentines day ngayon,di ko alam kung saan banda sa kaliwa ba? o sa kanan yong puso ko..ayy nasa kaliwa pala,kaya pala marami sa mga tao mahilig mangaliwa,dito pala sa kaliwa yong puso natin...Pero sadya talagang mapagbiro ang tadhana,o kayay likas lang talaga akong tanga...hindi bulag ha...kasi kahit alam ko at nakikita ko ang ginagawa ng asawa ko ay nagsawalang kibo ako dahil sa pakikisama at sakripisyo sa dalawa kong anak..Priority ko talaga ang mga anakis ko..
Sa tutuo lang this is my second life....kasi hindi pumayag si Amang nasa langit na mawala ako sa mundo....Pinakulanm ako ng kabit nga asawa ko,at bago nangyari yon meron isang tao na ginamit ng dios na instrumento para dalhin ako sa tao,na hindi ko alam yong taong yong ay ang isang Mangkukulam at front lang niya ang pagiging manghuhula....sa madaling salita, in short to make the short..yong Mangkukulam ay nakahanda pala ang ritwal na dapat ay para sa akin para akoy mamatay...bigla akong dumating sa araw na yon ng January 13,2012 Friday the 13th pa yon,kaya dali -dali siyang umakyat doon sa bundok ng Lepanto at pinagpalit yong litrato ko doon sa kabit ng asawa ko..kaya imbis na ako ang mamatay ng araw na yon eh..di yong kabit ng asawa ko ang natigok..praise the Lord Hallilua...buhay pa ako...gusto ko sana ilagay ang litrato ng kabit ko dito sa blogs na ito pero saka nalang..
Hangang dito nalang muna,hindi pa ako tapos kasi marami pa akong dapat isulat dito at pagpasensyahan nyo po ang tagalog ko kasi hindi po ako fluent magtagalog at wag nyo nang alamin kung taga saan akong lupalop..hayy ang kati ng likod ko at ang init,,,hayyy buhay....ang hirap dalhin ng Pusong naging Bato..matigas eh.
yon bang taong lubos na nagmamahal ng mahabang panahon at taos pusong nagsisilbi sa taong mahal mo,at pagkalipas ng mahabang panahon kung kailan ang taong umabot na sa katanghaliang tapat doon mo lang malaman na ang taong mahal mo ay taksil pa sa demonyo..
Sa bagay sanay na ako ng ganito,sa una lang masakit,pero sang sakit na yon ay unti tuning nawawala at mapapalitan ng galit at puot,at sa habang tumatagal wala ka nang pakiramdam at pakialam in short manhid na kasi matagal ng nakababad sa suka yong puso mo..Pakk!! pesting lamok na yon ang sakit mangagat..and kati pa..
Sa sitwasyon ng puso ko ngayon lalo na Valentines day ngayon,di ko alam kung saan banda sa kaliwa ba? o sa kanan yong puso ko..ayy nasa kaliwa pala,kaya pala marami sa mga tao mahilig mangaliwa,dito pala sa kaliwa yong puso natin...Pero sadya talagang mapagbiro ang tadhana,o kayay likas lang talaga akong tanga...hindi bulag ha...kasi kahit alam ko at nakikita ko ang ginagawa ng asawa ko ay nagsawalang kibo ako dahil sa pakikisama at sakripisyo sa dalawa kong anak..Priority ko talaga ang mga anakis ko..
Sa tutuo lang this is my second life....kasi hindi pumayag si Amang nasa langit na mawala ako sa mundo....Pinakulanm ako ng kabit nga asawa ko,at bago nangyari yon meron isang tao na ginamit ng dios na instrumento para dalhin ako sa tao,na hindi ko alam yong taong yong ay ang isang Mangkukulam at front lang niya ang pagiging manghuhula....sa madaling salita, in short to make the short..yong Mangkukulam ay nakahanda pala ang ritwal na dapat ay para sa akin para akoy mamatay...bigla akong dumating sa araw na yon ng January 13,2012 Friday the 13th pa yon,kaya dali -dali siyang umakyat doon sa bundok ng Lepanto at pinagpalit yong litrato ko doon sa kabit ng asawa ko..kaya imbis na ako ang mamatay ng araw na yon eh..di yong kabit ng asawa ko ang natigok..praise the Lord Hallilua...buhay pa ako...gusto ko sana ilagay ang litrato ng kabit ko dito sa blogs na ito pero saka nalang..
Mag-subscribe sa:
Mga Post (Atom)